کاربرد رویکرد سلسله‌مراتبی جهت اهمیت‌سنجی عناصر توسعه پایدار شهری در محیطی فازی (مورد مطالعه: شهرستان بوشهر)

بشر امروزی در اثر برهم زدن توازن زندگی، عدم‌توجه به فاکتورهای محیطی و بومی، رفتار سلطه‌جویانه و استفاده ابزاری از طبیعت به بحرانی عظیم گرفتار شده است و خود را در مواجهه با آینده‌ای مبهم و خطرزا می بیند. این امر سبب شکل‌گیری تدریجی رویکردی به نام توسعه‌پایدار شده که هدف اصلی آن، تامین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی، اداره بهتر اکوسیستم‌ها می‌باشد. بدون شک بحث از پایداری و توسعه پایدار بدون توجه به شهرها و شهرنشینی بی‌معنـی خواهد بود شهرها به عنوان عامل اصلی ایجادکننده ناپایداری در جهان به شمار مـی رونـد و در واقـع پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو مفهومی واحد هستند. بر این اساس با توجه به پیچیـدگی ذاتـی شهرها و ابعاد مختلف تأثیرگذاری آنها، شناخت عوامل اصلی و کلیدی در جهت دستیابی به پایداری شهری، ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین، شناسایی و اولویت سنجی عوامل موثر بر توسعه پایداری شهری یک مسئله‏ راهبردی بوده و در درازمدت دارای پیامدهای شگرف و با اهمیتی در حوزه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، بهداشت و سلامت است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی- توصیفی است که در آن تلاش شده با بهره‌گیری از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی، اهمیت‌سنجی از شاخص‌های توسعه پایدار بر اساس نظرات خبرگان داشته باشد. تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که از میان شاخص‌های اصلی، شاخص‌های سلامت شهری، سیستم دولتی مطلوب و محیط زیست پایدار به ترتیب دارای بیشترین اهمیت می‌باشند.